|
|
1 April 2006, Zaterdag
Gisteren is de antibiotica al gestopt. De oorontsteking van Enzo is
over en in zijn longen horen ze nog wel slijm, maar het zit niet meer
zo vast, zoals bij een ontsteking het geval is. Het doet ons goed dat
Enzo zo snel opknapt! Als hij zo stabiel bliljft mogen we dinsdag dan
toch met hem zwemmen.
Reimer heeft vandaag samen met Jorian lange files in de gang gemaakt,
en zich zoals altijd weer heerlijk vermaakt.
Ik ben mijn werk weer wat meer aan het oppakken en dat valt me best
mee. Er is gewoon zoveel te doen dat je vanzelf doorgaat. De kinderen
in de klas hebben in november al een apart hoekje voor Enzo gemaakt,
met een mooie foto van hem en kaarsjes en knuffels. Elke dag wordt er
eerst een kaarsje voor Enzo aangestoken en er wordt elke dag voor hem
gebeden. Dat doet me ontzettend veel! Iedereen is gewoon zo lief en zo
betrokken!
4 April 2006, Dinsdag
Op deze stralende dag - werkelijk de hele dag zon - hebben we heerlijk
met Enzo gezwommen. Eerst jas aan, sjaal om en muts op, en toen hebben
we lekker door het Hartekamppark naar het zwembad gewandeld.
Enzo werd wat meer ontspannen in het warme water, en viel op een
gegeven moment zelfs in onze armen in slaap ;-) het was fijn, en
volgende week zwemmen we weer!
Toen Enzo bij De Hartekamp kwam, kreeg hij eerst tijdelijk een groot
bed, omdat zijn kleine bed nog in bestelling was. Dat bed wordt
namelijk helemaal op maat gemaakt, evenals het matras. Het bed is nu
af, en hoewel het andere bed ook erg mooi was, is het nu toch wel
gezelliger met zo'n klein bedje. Er is ook wat meer ruimte in Enzo's
kamertje.
Reimer was gisteren ziek, hij had koorts. Toen ik noemde dat hij ziek
was, zei hij bijna verontwaardigd: "Neeheeee, Enzo is ziek
mamma!" Hij had al eens eerder een keer zoiets gezegd, toen hij buiten
zijn jas uit wilde doen en ik zei dat hij anders ziek zou worden:
"Mamma, Enzo héél ziek!" Lieve kleine vent, hoe leg ik jou uit, dat er
gradaties zijn in ziek zijn?
9 April 2006, Zondag
Gisteren hebben we Enzo naar huis gehaald, en hij is vannacht ook thuis
geweest. Het was een nacht met kleine stukjes slaap, want ik moest er
meerdere keren uit voor de voeding, medicijnen, oogzalf, Enzo
verschonen en omdraaien. Maar het ging wel goed! En dat hij thuis is,
is veel waard!!
Reimer vond het geweldig dat Enzo weer in zijn eigen bedje sliep. Hij
vroeg weer: "Enzo nou beter gewort mamma?" Ik antwoordde ontkennend.
Toen zei Reimer op een toon alsof hij wou zeggen: "weet je wat, we
spreken het gewoon zó af....." en alsof er geen discussie over mogelijk
was: "Enzo klein béétje beter gewort!"
Het allermooiste gevoel was dat ik eindelijk weer, vlak voordat ik naar
bed ging, bij mijn beide kinderen kon kijken. Iets wat ik altijd
deed, en wat zo moeilijk was de laatste maanden omdat Enzo's kamertje
zo leeg was.....
10 April 2006, Maandag
Het gaat toch niet zo goed met Enzo. De artsen zeggen dat zijn longen
vol met slijm zitten, en ook al klinkt het nu nog niet echt als een
ontsteking, het ziet er niet zo best uit. Het zou kunnen betekenen dat
er op korte termijn toch een longontsteking ontstaat. Het was al wel de
verwachting dat er na die eerste keer, meer longontstekingen zouden
volgen, maar voor mij is het toch onverwacht dat het nu al weer zo
kritisch is met hem. We weten ook totaal niet, in hoeverre hij van een
eventuele nieuwe longontsteking zal herstellen..... De situatie is nu ook zo, dat ze afraden om morgen
met Enzo te gaan zwemmen.
Enzo heeft nu nog geen koorts of moeite met ademhalen, maar dat zou
best snel kunnen komen. We proberen rekening met alles te houden.....
en da's moeilijk.....
Naast de problemen met zijn longen, heeft Enzo ook steeds meer moeite
zijn voeding binnen te houden. Hij spuugt ontzettend veel. Dat is iets
wat wij ook bij hem zien. Het is net alsof zijn maag niet zoveel meer
aan kan.
We hebben over deze dingen met de artsen een uitgebreid gesprek gehad.
We realiseren ons steeds meer hoe heel kwetsbaar onze kleine Enzo is.
En wat ik op dit moment allemaal voel? verdriet, angst, onzekerheid,
en altijd ergens nog die hoop....
Willen jullie blijven bidden voor de genezing van Enzo, en voor
wijsheid voor de artsen en voor ons?
15 April 2006, Zaterdag
Ik kijk om me heen in de kamer: Reimer speelt op dit moment liggend op
de grond met zijn auto's, hij gaat er helemaal in op. En Enzo ligt
lekker in de box te slapen.
Ja, Enzo is thuis! Het plan is om hem hier thuis te hebben tot en met
maandag.
Het voelt erg goed als ik zo naar onze twee jongens kijk, en ik ben
trots op hen. Wat doen ze het samen fantastisch!
We laten de voeding van Enzo nu heel rustig de hele dag door
indruppelen, zodat hij hele kleine beetjes tegelijk in zjin maag
krijgt: slechts 50 cc per uur. Hopelijk gaat hij daardoor wat minder
spugen.
Enzo's longen zitten nog wel erg vol, maar de artsen en
verpleegkundigen waren meteen enthousiast toen we vroegen of we Enzo
mee konden nemen met de paasdagen. Ja, zeker doen! En geniet ervan!
Nou dat doen we dan ook zeker! Lekker met zijn viertjes thuis :-)) !
24 April 2006, Maandag
We hebben heerlijke paasdagen samen gehad, en ook afgelopen weekend was
Enzo weer thuis. Vandaag heb ik hem weer teruggebracht. Het is
ontzettend fijn hem thuis te hebben en het gaat heel goed! Enzo spuugt
aanzienlijk minder, nu de voeding zo langzaam gaat.
Op tweede paasdag zijn we ook wezen wandelen, en Reimer speelde even in
het speeltuintje. Op dat moment keek een van de ouders die aan de kant
stonden, belangstellend in de wagen, zag de sonde en vroeg wat er met
Enzo is. Tja, je ziet verder natuurlijk niet aan hem hoe erg het met
hem is, en het is op zo'n moment voor mij wel even bedenken hoe ik ga
vertellen wat er met Enzo aan de hand is, zonder mensen echt te
overvallen.
Laatst was ik alleen met Reimer aan het wandelen, toen iemand mij vanaf
het balkon van de eerste verdieping zei, dat ik me maar heel rijk moest
voelen met een kind, en er heel zuinig op moest zijn. Haar kindje was
namelijk heel jong gestorven. Ergens deden haar opmerkingen pijn, maar
ik weet ook dat zij onze situatie niet kent, en dat zij vast ook heel
veel verdriet moet hebben. Een echt gesprek ging niet, omdat zij op
haar balkonnetje stond. Maar ze zou eens moeten weten hoezeer ik me
alleen al rijk voel met het feit dat we Enzo nog bij ons hebben, en hoe
rijk we ons voelen ook met Reimer! Die dankbaarheid, en het besef dat
een gezond kind niet vanzelfsprekend is, en een wonder genoemd mag
worden, heb ik sowieso al sinds Reimers geboorte onafgebroken gevoeld.
Ja, hoe verdrietig en machteloos we ons ook voelen over wat we meemaken
met Enzo, we voelen ons toch ook heel rijk!
Archief van
19 November tot en met
16 December
< < Week 5
- > > Maand
7 |
\ |
