|
|
4 Juli 2006, Dinsdag
De situatie van Enzo is de afgelopen week wisselend geweest. Er waren
dagen dat Enzo rustig was en helder uit zijn ogen keek, maar aan het
eind van de week ging het toch minder. Af en toe moest het toedienen
van de 100 cc ORS halverwege worden gestopt, en vanaf 2 juli heeft Enzo
helemaal geen ORS meer gekregen, omdat hij erg vol klonk en het leek
alsof we hem met het toedienen van de ORS alleen maar erg zouden
belasten.
Er wordt nu nog enkele dagen bekeken hoe het gaat, en als Enzo de ORS
dan nog steeds niet kan verdragen, dan krijgt hij het niet meer. Hij
krijgt dan sowieso nog wel de 100 cc water per dag waarmee de
medicijnen moeten worden gegeven.
Voor ons is het erg moeilijk en ook onzeker allemaal, gevoel en ratio
gaan zeker niet gelijk op. We zien hoe Enzo vermagert en hoe kwetsbaar
hij is, we horen hoe vol hij soms klinkt, we begrijpen wat de artsen
zeggen hoe hij eraan toe is, en aan de andere kant zien we ook zo die
mooie, rustige momenten, die heldere blik soms, we hebben ervaren hoe
sterk hij is, verbazen ons over het feit dat hij het zo lang volhoudt.
Niets is voorspelbaar bij Enzo. En elke dag is er één.
7 Juli 2006,
Vrijdag
Toen we vanochtend binnen kwamen in Enzo’s kamertje, was Enzo wakker,
met grote heldere ogen. Hij verbaast ons steeds weer... hoe ziek hij
ook is, zijn ogen kunnen zo groot en zo helder zijn! Nu echt in dit
weekend weer een foto op de site!
Vandaag hebben we ook weer met de artsen van Enzo gesproken. In de
afgelopen dagen heeft Enzo steeds 50 cc ORS per dag gehad, naast het
water bij de medicijnen. Dat blijft vanaf nu zo, tot we aan Enzo zien
dat die 50 cc ook teveel is.
Een gedeelte uit een lied (n.a.v. psalm 139) dat veel door mijn hoofd
speelt:
"Ik dank U voor het wonder, Heer
Dat U mijn leven kent
En wat er ook gebeuren zal
Dat U steeds bij mij bent
Heer U
bent altijd bij mij
U legt Uw handen op mij
En U bent voor mij
En naast mij
En om mij heen
Elke dag...!”
10 Juli 2006,
Maandag
Enzo krijgt nu sinds vrijdag nog alleen de 100cc water die gebruikt wordt bij de
medicijnen. Weer een stap. We hopen en bidden, genieten, lachen en
huilen, praten en zwijgen, luisteren, schrijven. We zijn bang,
dankbaar, verdrietig. Het is zo moeilijk en onzeker allemaal....
Er staan weer een aantal nieuwe foto's op de site, zowel onder "april -
juni" als onder "juli - september". Prachtige foto's van onze lieverds,
op wie we zo trots zijn en van wie we oneindig veel houden!
16 Juli 2006,
Zondag
Er is niet zo veel veranderd in Enzo's situatie. Wel komt er elke dag
natuurlijk een dag bij dat hij op zo weinig water leeft.... het voelt
absoluut als heel bijzonder dat Enzo nog bij ons is...!
Afgelopen vrijdag ben ik met collega's weggeweest. Eerst was ik
'smorgens heel vroeg naar Enzo geweest, om 06:30 zat ik al met hem op
schoot, iedereen sliep verder nog.... heerlijk was het! We hebben
echt een supergave dag gehad, ik kan het niet laten de link door te
geven van wat we gedaan hebben:
www.ducktrail.nl het was echt superleuk, een echte
aanrader...!
En het was
voor mij een
hele ontspannen dag, echt ontzettend genoten, heel veel gelachen. Het
was gewoon precies wat ik even nodig had. Het geeft weer even energie
om door te gaan.
20 Juli 2006,
Donderdag
Vandaag is al de 50e dag dat Enzo geen sondevoeding meer heeft.
Onvoorstelbaar....
Hij lag vandaag ook weer zo lekker tegen mij aan op schoot, dat je wel
de hele dag zo zou willen blijven zitten.... wat een lief jongetje
hebben we toch!
Enzo wordt elke anderhalf uur omgedraaid op zijn andere zij, om te
voorkomen dat er doorligplekjes ontstaan. Dat gaat heel goed. Enzo
heeft ook geen last van de warmte, op zijn kamer is het redelijk goed
te doen. Er komt geen zon in de kamer en er staan bomen voor het raam.
Reimer is ook fantastisch, hij vermaakt zich heel goed bij Enzo op de
kamer en op de gang (o.a. met speelgoed die we uit de Speel-o-theek van
"De Hartekamp" halen), en tevens lekker buiten met een emmer water. Als
we naar huis gaan, vertelt hij Enzo altijd bij een knuffel en een kus
dat het heel jammer is dat we weggaan, maar dat we morgen weer
terugkomen.
Echt, twee schatjes zijn het...!
26 Juli 2006, Woensdag
We zijn alweer bijna een week verder, na mijn laatste bericht. Enzo
valt heel erg af, ook al valt dat in zijn gezicht nog mee. Het is zo'n
mooi ventje....
De afgelopen dagen zien we dat Enzo heel veel slaapt. Soms heeft hij
een wakker moment met heldere, grote ogen, die we vaak meteen
vastleggen op de foto. Ook al zijn het vaak maar momenten, ze zijn ons
veel waard.
Veel mensen zijn of gaan nu op vakantie, zo ook wat mensen van de
verpleging, een arts, onze predikant, de maatschappelijk werkster en de
psycholoog. Allemaal mensen die ook vanuit hun beroep dichtbij Enzo en
ons staan. Reimer vindt het jammer dat de speel-o-theek nu ook dicht
is, hij had het ruilen van speelgoed echt te pakken!
Gisteren zei Reimer: "het gaat niet zo goed met Enzo mamma, hij is nog
steeeeeeeeeeds ziek..."
31 Juli 2006, Maandag
Lieve Enzo, mijn kleine man, mijn kanjer.... wat bijzonder dat we elke
dag weer bij je mogen zijn! Je was de hele dag rustig. Gisteren had je
de hele ochtend je ogen wijd open, vandaag was je afwisselend wakker en
sliep je.
Je hebt lekker anderhalf uur bij mij op schoot tegen mij aan gelegen.
Samen luisterden we naar de muziek. Luisterden we naar het gezellige
gepraat van Reimer, die met zijn trein en zijn lego speelde, voetbalde
met pappa, tekeningen maakte, de gang ging vegen, de regen wilde voelen
en afwisselend een sapje, een appel en koekjes bietste in de keuken.
“Mag ik nog één koekje graag dankjeblieft....?” Hoe krijgt hij het toch
steeds weer voor elkaar ;-)
Lieve Enzo, ik heb nu veel
foto’s die gemaakt zijn sinds 19 november, ingeplakt in jouw album, ik
ben gewoon verder gegaan waar ik gebleven was: bij onze vakantie in
Polen, in oktober. Ik heb het nu af tot aan half mei, de rest komt nog.
Het is moeilijk maar op een of andere manier ook mooi om alles weer op
foto’s te zien. Wat klein was je toen je op de IC kwam, wat ben je
groot geworden en wat heb je veel haar gekregen. Wat hebben we met zijn
viertjes in de afgelopen 8 maanden al veel meegemaakt,
onvoorstelbaar.... en wat hebben we veel lieve mensen om ons heen die
ons op verschillende manieren steunen. Ik voel me altijd zo trots op
jou als ik het fotoalbum laat zien aan mensen die langskomen. Dat jij
je overal doorheen vecht, gewoon je eigen plan trekt. Gewoon, om wie je
bent. Wat ben je lief,
sterk en bijzonder, lieve Enzo....
Archief van
19 November tot en met
16 December
< < Maand 8
- > > Maand 10 |
\ |
